Clocks ring the changes: Wednesday, June 11, 2008

Summer has ended. Leisure no more. I guess there's no time for blogging or whatever pc-addict-routines (for some) when schooling's at its peak.

We really got to get back to the grindstone; senior year (for usXD) calls, rather demands more of our time and focus. More brain-deadening tasks, more challenging projects, more cramming nights-to-midnights await us. We say goodbye to happy go lucky mentality which once cluttered up our minds in the past years. We say hello to matured mindset and be full blown individuals, always making the upright decisions.

This may be the most memorable year for some, bagging the long-time-ago-dreamt awards, achieving the all-time wishes. But the most despised year for some, getting the ever-failing marks, hearing the can't-stomach remarks. Whichever way we look at it, this coming school year is one big chance to further improve ourselves and prove our worth. This is an opportunity we must look forward to.

It is indeed another beginning to blaze with full confidence, positive outlook and spirit.

Set your clocks, tomorrow's the great beginning. (At long last!)

Labels:

Live greener this time.: Sunday, May 4, 2008

Sixteen years of breathing, eating, dreaming, speaking, laughing...
I thank God for giving me 16 years of life. You're really Almighty!

Birthday is often tantamount to surprises and parties. But mine's not. Every birthday is of no surprise. I haven't really experienced one. Corny, it seems. Anyways, it's not really about surprises nor gifts. They're all worthless compared to the presence of your family, the warmth of their love.

Lemme speak of my birthday wish. (Actually, I haven't blown my cake yet.) So later on, before I blow the 16 candles, I'm gonna wish of something. Traditionally, good health, long and peaceful life. However, this year's wish might be a little different.

Let's just say, I'm becoming greener. Of course, good health, long and peaceful life will turn out to nought if there won't be greener world. Yeah. So this is what green/er means:

  • The hue of that portion of the visible spectrum lying between yellow and blue, evoked in the human observer by radiant energy with wavelengths of approximately 490 to 570 nanometers; any of a group of colors that may vary in lightness and saturation and whose hue is that of the emerald or somewhat less yellow than that of growing grass; one of the additive or light primaries; one of the psychological primary hues. http://www.thefreedictionary.com/green
(Ok, 'nuff of the theoretical part.)
  • Tall trees living longer in spite of the continuous demands of these creatures. (Restoration of our Forests)
  • The often use of recycled paper and other materials.
  • No Smoke Belchers roaming around.
  • Blue rivers and seas.
  • Potable water sources for every community. (There shall be no need to fall in lines in depressed areas.)
  • Concerned people striving to have the greener ambiance even at their homes and offices.
This is really not gonna work out if there'll be no actions. Visions without concrete actions are nothing.

Take the green gear and all fight for Mother Earth. It's always not too late if we'll start NOW.
Batong-bato KNB?:

merong MATIGAS
merong MALAMBOT
merong TUWID
merong KULOT
merong BUO
merong DUROG
at merong MGA TAONG HINDI BASTA-BASTA LUMULUBOG

BATUNG-BATO KA NA BA?
ROCK-ROCKAN NA!

Minsan naiisip kong sapo na ng mga balikat ko ang problema ng daigdig. Naiisip ko na sa lahat-lahat ng nilikha ng Diyos, bakit sa akin pa binigay ang ganitong klaseng suliranin? Naiisip ko na pwede namang yung mas magaang dalahin ang bitbitin ko, bakit yung di pa kaya ng butuhang balikat at braso ko? Pero di ko alam, kung sa aki'y mabigat na bagahe, sa kanila ay may naghihintay pang higit na malalaking bato ng kawalang pag-asa, kabugnutan at pasakit.

Meron ding mga batong nagiging piloto ng kanilang buhay, mga pilotong nagdadala sa kanila sa matataas na gusali na halos mahahawakan mo na ang ulap. Sa layo ng kalawakang nararating at sarap na nalalsap, hindi nila namamalayang ito rin ang mga batong bumabara sa maliwanag na lagusang matagal na silang hinihintay.

"Apat na magkakaibigan, sa gitna ng pabotrito nilang libangan. Siksikan sa loob ng isang dipang kubo sa gitna ng isang mataong squatters area. Si Voltron ang payat na lalaking may maumbok na dibdib, maliit na ulo at malalaking kamay at paa; hindi proportional ang katawan, mukhang robot na kapag nagsalita ay nagpapa-ulan ng laway.Si Cyrus ay ang pinakabata sa miyembro. Siya ay nagtataglay ng pinakamabilis na kamay, pinakamatuling paa, pina-kawais na mga diskarte at may pinakamaraming record sa pulisya...pero pinakamagaling din magdala. Nasa kanan niya si Jim, beinte-tres anyos, pinakamatanda sa grupo; may malaking katawan na sapat para bumuhat ng isang sakong bigas at maliit na utak na sapat lamang para humawak ng foil sa ibabaw ng apoy na tumutunaw sa mga bato na kasalukuyan nyang pinagkakaabalahan. Sa harap ni Jim, si Noel. Pangkaraniwang college boy na naka-faded jeans at kulay pulang t-shirt."


May kani-kaniya silang nobela ng kahirapan at kadramahan sa buhay. Si Cyrus ay namumuhay kasama ang kanyang setente-anyos na amain, si Mang Justo. Nakatira sila sa kubong maliit lang ng kaunti sa silungan ng aso. Marami silang magkakapatid. Nang maulila sila, napilitang ipamigay sa iba't-ibang kamag-anak o kakilala. Di na siya nakapagtapos, dala na rin ng kapilyuhan sa eskwela. Ginusto na niyang magtrabaho, pandagdag sa sideline ng amain sa barberya. Kalaunan ay sinikap niyang magbago, pero ang lubhang pagkakasakit ni Mang Justo ang nagtulak sa kanya pabalik sa pagnanakaw.

Kakaiba siya, kakaiba ang istilo at bilis. Hindi sa bulsa o sa kasingit-singitan ng katawan itinatago ang mga napuslit, deretso ang mga iyon sa lalamunan hanggang makarating sa loob ng tiyan. Isusuka na lamang niya ito pabalik kung kinakailangan nang makalabas. Mahal na mahal niya ang amaing sumubaybay sa kanya. Handa niyang gawin ang lahat para dito. Dumating na ang kasukdulan ng epekto ng mga bato, nagising siya at takot na takot sa mga nanlilisik na mga mata ng halimaw na papalapit sa kanya. Sigaw. Sigaw. Sigaw. Bigla niyang nabunot ang baril sa ilalim ng unan at ipinutok sa nakakasindak na halimaw. Bumagsak si Mang Justo, tadtad ng mga bala ang ulo at katawan. Sa isang iglap, nakahandusay sa sahig ang bangkay ng pinakamamahal niya.


I SHALL RETURN.


Pagkatapos basahin to, naniniwala na akong walang-wala ang mga problemang tumatambad sa akin sa bawat araw. Di hamak na mas mabibigat pa ang pasan ng mga taong tulad ni Cyrus, mga taong dahil sa kalugmukan sa kahirapan ay walang magawa kundi magpadala sa mga batong yumuyupi sa magandang kinabukasan na sana ay nasa kanila.

"Dalawang dekada ka lang mag-aaral. Kung di mo pagtitiyagaan, anak, limang dekada ng kahirapan ang kapalit. Sobrang lugi. Kung alam lang yan ng mga kabataan, sa pananaw ko e walang gugustuhing umiwas sa eskwela."-- Mang Justo

Labels:

G-girl here!: Tuesday, April 1, 2008

G-Girl blazes blogger!

MY blogging lair shares lots of wondrous and hilarious things about me. This shall keep you [quite] posted on what's up in my World. Quite, because I'd firmly say I shall be updating my blog not as frequent as every day. My schedule's loaded and I am afraid I'll be busier when school days begin.

Anyway, I shall buzz up this blog [as much as I can] and blaze the BEAUTIFUL DISASTER!


Hope you enjoy exploring the site. XD

Labels:

readers
credits: 1 2 copyright © a little memory
"♫Insert song title here!"
-